كارن هورناي و روانكاوي عصبيت
مهارت های روانی | کارن هورنای اعتقاد دارد ریشه عصبیت در زمان کودکی شکل می گیرد و علت آن رفتارهای والدین و اطرافیان کودک است.
تحقیر، سرزنش، تنبیه و مقایسه کودک با همسالانش موجب می شود هسته عصبیت که از نظر هورنای “اضطراب و نفرت” است، در او ایجاد شود.
این امر سبب ایجاد یک تضاد اساسی در شخصیت کودک می شود.
هورنای، شخص عصبی را مثل کسی می‌داند که از پشت یک شیشه مه آلود به دنیا نگاه می‌کند.
تمام دنیای او شخصیتی است که در ذهن خود برای مقابله با خشم ساخته و تمام تلاشش رسیدن به آن شخصیت ایده آل است.
خود ایده آلی که می‌تواند انتقام او را از کسی که عصبانی اش کرده و تاکنون توان مقابله با او را نداشته بگیرد.
اما خود ایده ال فقط یک تصور است. انسان‌های عصبی هرگز به خود ایده آلشان برای گرفتن انتقام از دنیا و مردمان آن نمی‌رسند.
این تلخ ترین حقیقت عصبیت است.
شخص عصبی نسبت به خود حقیقی اش و آنچه که واقعا هست دید بسیار منفی دارد و از خودش بدش می آید.
بنابراین برای فرار از واقعیت، یک خود ایده آلی می سازد که بازتابی از آرزوها و تمایلات فروخفته اوست.
این کار سبب می شود که هر چه بیشتر از خودش فاصله بگیرد
و طبعا به این دلیل به مرور با خود واقعی اش بیگانه می شود (از خود بیگانگی شخصیتی).
البته به یک قسمت از وجودش واقف است و این موضوع را زمانی احساس می کند که خود واقعیش را با خود ایده آلش مقایسه می کند.
شخص عصبی نمی تواند هیچ چیز را درست و آن طور که واقعا هست ارزیابی کند.
نمی تواند بفهمد زیبایی، هوش و توانایی اش چه مقدارش حقیقت دارد و چه مقدارش زاییده وهم و خیال اوست.
احساسات واقعی خود را نمی تواند درک کند.
از دیگر تصورات او که ناشی از خود ایده آل است،
اینست که او همیشه می خواهد علم و دانش، فضائل و قدرت و توانایی را به حد کمال مطلق داشته باشد
و چون در عالم واقع هرگز به آن نمی رسد احساس یاس، حقارت و سرخوردگی می کند.
کوشش های سالم ناشی از ذات بشر برای پیشرفت و ترقی است در حالی که منشا و انگیزه عظمت طلبی،
تحقق بخشیده به خود ایده آلیست که در آن فرد احساس اجبار می کند و از روی رضایت و آزادانه نمی تواند عمل کند.
چون انتظارات شخص عصبی خودخواهانه است، امکانات و محدودیت های دیگران را در نظر نمی گیرد.
از دیگر ویژگی های او اینست که می خواهد انتظاراتش برآورده شوند بدون آنکه خودش قدمی بردارد و تلاش کند.
انتظار دارد موقعیت بهتری برایش فراهم کنند.
گاهی به روشنی نمی داند چه چیزی می خواهد و توقعاتش چیست و از دیگران انتظار دارد که توقعاتش را حدس بزنند.
