فصل چهارم: مشارکت دادن سایرین (کار تیمی و کاپیتان های تیم)
فصل چهارم:
مشارکت دادن سایرین (کار تیمی و کاپیتان های تیم)
کار تیمی:
مهارت های روانی | هر بازیکنی باید توانمندی ها و نقاط ضعف هم تیمی هایش را هم بداند. در هر مسابقه ای که پیروزی نصیب تیمی میشود، ۸ بازیکن نقش دارند نه ۱۱ تا، چون همه بازیکنان به مرخصی میروند و غیر ممکن است همزمان ترکیب ۱۱ بازیکن عالی تیم را یکجا در اختیار داشت.
از بین ۲۱۳۱ بازی که در زمان سرمربیگری خودم (بد نیست بدانید که ۱۵۰۰ بازی را فقط در منچستر یونایتد بود و فقط در ۳ بازی غیبت کرد، اوج نظم و تعهد کاری در نزدیک به سه دهه فعالیت فرگوسن. / مجید.کرامتی مقدم)، مدیریت کردم، تنها در ۲۰ بازی کل تیم متشکل از بهترین بازیکنان آن زمان باشگاه بود.
ساختن یک تیم و نگهداشتن آن کاری است همیشگی! در تیم از بازیکنانی استفاده میکردم که آمادگی بازی در هر مسابقه و چند پست را دارا بودند. همیشه به طرف بازیکنان جنگنده و خلاق جذب میشدم، چون این بازیکنان چیزهایی را میبینند که دیگران متوجه نمی شوند.
کاپیتان های تیم:
مسئول هماهنگی ۱۱ بازیکن داخل زمین بازی، کاپیتان تیم است. چیزی که من از کاپیتان های تیمم انتظار داشتم این بود که به عنوان رهبری واقعی ایفای نقش کنند، نه کسی که صرفاً در عکس یادگاری جشن پیروزی خوب بیفتد.
برای انتقال دستوراتم به سایر بازیکنان دنبال کسی می گشتم که او هم خصوصیات مشابه خودم را داشته باشد. اولین ویژگی کاپیتان از نظر من، اشتیاق فرد به رهبری سایر بازیکنان در زمین بود، دومین ویژگی انتقال خواسته ها و دستوراتم و سومین ویژگی کاپیتان این بود که دیگر بازیکنان از وی حرف شنوی داشته باشند.
منبع: کتاب رهبری نوشته سرالکس فرگوسن است ترجمه هنگامه خدابنده این کتاب در ۱۳ فصل و ۳۷۶ صفحه به همت انتشارات الماس پارسیان در سال ۱۳۹۶ منتشر شده است.
تهیه و تنظیم مجید کرامتی مقدم (کانال مهارتهای روانی)
توضیح تکمیلی و نقد (مجید کرامتی مقدم):
در مورد کار تیمی باید گفت که هر رشته ورزشی بدون در نظر گرفتن تیمی یا انفرادی بودن آن، برای موفقیت باید همه ارکان تیم، باشگاه، فدراسیون و وزارت ورزش با یکدیگر هماهنگ و همسو حرکت کنند، در غیر این صورت یا موفقیتی به دست نمی آید یا اینکه به صورت مقطعی، تصادفی و زودگذر است.
در کشورمان به گواه مدالهای المپیک، جهانی و آسیایی تاریخ ورزشمان بیشتر در رشته های انفرادی موفق بوده ایم تا تیمی که می تواند به نوعی نشان دهنده ضعف تاریخی ما در کارهای گروهی باشد و با مطالعه دقیقتر می توانیم این فرضیه را در سیاست، اقتصاد، فرهنگ و… هم ببینیم. شاید همین اطلاعات و آمار موضوع تحقیقاتی مستقل باشد برای این که چرا روحیات ما ایرانی ها به تکرویی تمایل دارد تا یک حرکت گروهی؟
خودبینی، خودخواهی، قائم به فرد بودن و میل به انزوا در زندگی اجتماعی، فرهنگ ترافیکی، کارهای پژوهشی، تولیدات، اختراعات و ابداعات کاملاً نمود دارد. همین قضیه باعث اولویت داشتن منافع شخصی به منافع جمعی و بی اعتمادی عمومی نیز شده است.
شاید انزوای جهانی امروزه کشورمان نیز متاثر از این واقعیت باشد!
اما در مورد کاپیتان های تیم باید اضافه کنم، تفویض اختیار، نماینده مربی در زمین بازی، قدرت، اشتیاق رهبری و همسو بودن تفکرات کاپیتان با مربی میتواند مشخصه کاپیتان باشد نه سن و سال بازیکن یا آپشنهای قرارداد اول فصل! این تداخل به چند دسته کردن تیم و هرج و مرج منتهی می شود. که فصل پیش در تغییر ناگهانی پنالتی زن تیم در یکی از بازی های مهم لیگ برتر مشاهده کردیم، فرگوسن معتقد است کاپیتان تیم بهتر است در مرکز زمین باشد تا دروازه بان تیم، مگر اینکه یک سر و گردن از بقیه بالاتر باشد. (یاد احمدرضا عابدزاده دروازه بان و کاپیتان تیم ملی بخیر).
