چرا مردم در حرف های سطحی، معانی عمیق می بینند؟
چرا مردم در حرف های سطحی، معانی عمیق می بینند؟ و چرا مردم به مزخرفات بیشتر بها میدهند
مهارت های روانی | یک گروه پژوهشگران در اولین تلاش برای توضیح علل گرایش انسان ها به مزخرف، سری آزمون هایی انجام داده اند که نتایج اش در نشریه «قضاوت و تصمیم سازی» منتشر شده. نویسندگان می گویند کسانی که چنین گرایشاتی دارند، در تست های هوش گفتاری و سیال امتیاز پایین تری می گیرند، از تئوری توطئه (فراماسونری، UFO و…) خوششان می آید و بیشتر طرفدار طب حاشیه (طب سنتی، هومیوپاتی، انرژی درمانی و…) هستند.
برای این آزمون، آنها یک سری جمله سر هم کردند که از نظر دستوری صحیح بود ولی از معنا مطلقا تهی بود. برای ساخت این جملات از واژگان که ظاهری فریبنده و جذاب دارند استفاده کردند. یک نمونه از این جملات که نماینده مزخرف است: «معنای پنهان، زیبایی بی همتای انتزاعی را زیرو رو می کند». از خاصیت این جملات این است که با عوض کردن ترتیب کلمات، همچنان به نظر جذاب می آیند «معنای انتزاعی، زیبایی بی همتای پنهان را زیرو رو می کند».
برای آزمون در دنیای واقعی، پژوهشگران به توئیتر روی آوردند که به گفته آنان به خاطر محدودیت ۱۴۰ حرفی اش، قابلیت زیادی برای مزخرف بافی دارند نویسندگان برای توئیت های واقعی به دیپک چوپرا، پزشک و نویسنده که مبلغ مزخرفات است روی آورده اند. این یک نمونه از توئیت های اوست: «توجه و نیت، سازوکار بروز است».
واکنش آزمون شوندگان متنوع بود. برای اینکه بفهمند چه چیزی شما را متمایل تر می کند به اینکه از نوشته های چوپرا معنا استخراج کنید، آزمون شوندگان را مورد تست های هوش تحلیلی، اشتباه گرفتن یک زمینه دانش با دیگری، و میل به داشتن باورهای نامحتمل تقسیم بندی کرده اند.
چرا مردم در حرف های سطحی، معانی عمیق می بینند؟ و چرا مردم به مزخرفات بیشتر بها میدهند
به شکل کلی، آزمون شوندگان نمره ای مشابه به مزخرفات ساخته پژوهشگران و توئیت های دیپک چوپرا داده اند. به علاوه پژوهشگران به دنبال این بودند که بفهمند چه عواملی، شما را به یک حسگر قوی مزخرف بدل می کند یا به قول نویسندگان «نسبت به مزخرف مایه کوبی می شوید».
نویسندگان متوجه شدند افراد وقتی قوه تحلیل بهتری دارند و نسبت به وقایع فراطبیعی شکاک هستند، احتمال کمتری دارد که به مزخرف، امتیاز بالایی بدهند. پژوهشگران همچنین متوجه دو جور فکر باز شدند. افرادی که فکری باز و غیرنقادانه دارند و کسانی که فکری باز دارند و به شکل فعال، داده های جدید را برای وجود تناقضات درونی و انطباق با شواهد مورد بررسی قرار می دهند.
پژوهشگران سوای از اینکه از واژه مزخرف (بول شت) بیش از دویست بار در مقاله شان استفاده کرده اند، تاکید داشته اند که به همه اشکال مزخرف نپرداخته اند و همینطور می گویند که همه آنچه دیپک چوپرا می گوید مزخرف نیست.
