اعتماد سازی
اساس و بنیان رابطۀ مبتنی بر تئوری انتخاب اعتماد است.
مهارت های روانی | اعتماد سازی یعنی به فرزندان خود بفهمانیم هیچ چیزی وجود ندارد که اگر آنها بگویند یا انجام بدهند به طردشان منجر شود. طرد نکردن و حمایت نکردن از تصمیم ها، دو چیز کاملاً متفاوت است. بچه ها به سادگی متوجه این تفاوت و موضع گیری می شوند. وقتی فرزند به پدر و مادرش اعتماد نمی کند، پدر و مادر در دنیای مطلوب او به عضو غیر فعال تبدیل شده است.
شما در دنیای مطلوب او حضور دارید و حتی ممکن است از همراهی شما لذت هم ببرد اما به شما اعتماد نمی کند. تنها راه کسب مجدد این اعتماد از دست رفته وقت صرف کردن و گفتگو با اوست. به حرفهایش گوش دهید و گام به گام برای نزدیک شدن به یکدیگر تلاش نمایید. راه دیگر پذیرش اشتباهات است، به این معنا که؛ وقتی با کودکی که نسبت به شما بی اعتماد است، سر و کار دارید، اشتباهات خود را به سرعت بپذیرید.
پدر و مادری که خطاهای خود را می پذیرند، از پدر و مادری که همیشه خود را بر حق می دانند و به ندرت به اشتباهات خود اعتراف می کنند قابل اعتمادترند. بچه ها نیاز دارند به والدین خود اعتماد کنند اما اگر نتوانند، مثل این می ماند که بر خاک پوک یا زمین ناپایداری چون باتلاق شنی راه می روند.
والدین معتقد به تئوری انتخاب از سه سالگی به فرزندانشان می آموزند مسئولیت انتخاب هایشان را بر عهده بگیرند. البته مسئولیت پذیری به معنای تنبیه نیست. شما هم پدر و مادر هستید و هم شریک و یاور فرزندانتان و در زمینه هایی که توانایی انتخاب دارند،
به آنها آزادی انتخاب بدهید.
همواره آماده گفتگو و تلاش برای یافتن راهی باشید که او بتواند از عهدۀ کار مورد نظر برآید و خودش تصمیم بگیرد. مشکلات کوچک و جزئی فرزندتان را به خود آنها بسپارید و سعی نکنید حتی کارهای کم اهمیت را حتماً به شیوه ای که شما می پسندید انجام دهند.
به این ترتیب آنها به تجربه می آموزند چه چیز خوب و عاقلانه و چه چیز ابلهانه است. تا زمانی که شما و فرزندانتان در دایرۀ حل اختلاف هستید، چه با هم در یک مکان زندگی کنید چه از هم دور باشید، بهترین شانس برخورداری از خشنودی و احساس رضایتمندی از زندگی را دارید.
